Lyrics of Folklor w opuszczonym mieście - Eldo

Folklor w opuszczonym mieście (original)

Idę przez miasto pełne snu
Spokojnie śpi pod ciepłą pościelą
I ktoś się śmiał, a ktoś usnął znów
Jakby na zawsze żegnał się już z nadzieją
Myślę o tym, chociaż obcy to problem
Bo moja filozofia mówi by wygrać
I tak na serio to nie pióro, a rewolwer
I powinienem częściej z niego korzystać
Oczy pełne łez…
To wiatr, nie emocje, myśli ciągną nad Wisłę
Uciec gdzieś, co sił w nogach pryskać
Chociaż dusza na tym nigdy nie zyska
Dziwna mgła nagle spadła na bruki
Chmury jakby wzięły miasto w objęcia
Z bramy słyszę klarnet i harmonię
Magia co realność pozostawiła w częściach
Patrzyłem na to już wielokrotnie
Losy ludzkie wygrawerowane w bruku
Ścieżki tych, co wiodą życia samotnie
Płyną tratwą meduzy w oceanie smutku
W dniach widzą tylko upływ udręki
Myślą, kiedy do cholery przyjdzie ten koniec
Zbyt słabi, by swój los wziąć do ręki
Nieobecni, więc kiedy laur wieńczy skronie
Oczy pełne strachu…
Decyzje ważą wiele, rozumiem wszystko
Bo byłem w ich miejscu, też stałem na dachu
I ból wydawał się ważniejszy niż przyszłość
Miasto spało snem sprawiedliwych
Wsiadłem na chmurę, poczułem spokój
I chciałem już wyć, bo byłem szczęśliwy
Myślałem jak duszę ocalić od mroku
Powoli spada kurtyna nocy
Nieuchronnie poranek się zjawia
Z całą swoją mocą, brutalną pozą
Nachalną siłą będzie chciał mnie naprawiać
Chyba wolałbym pójść spać już
I wstać, kiedy niebo pomaluje w pomarańcz
Ten wielki konstruktor, co dał iskrę mózgom
I wolność, która chyba gdzieś się zapodziała
Nadzieja ma dziś potomstwo z głupców
Miłość można kupić na kredyt jak wszystko
I będzie tego więcej
Bo studnią bez dna są dziś nasze potrzeby
Miasto pobitych dusz odżywa
Powoli rusza w swój chocholi taniec
I uczy jak pośród nędzy wygrywać
By przed następnym świtem zerwać kaganiec

(translation)

I'm walking through a city full of sleep
He sleeps peacefully under warm bedding
And someone laughed, and someone fell asleep again
As if he was saying goodbye with hope forever
I think about it, although aliens are a problem
Because my philosophy is to win
Seriously, it's not a pen, it's a revolver
And I should use it more
Eyes full of tears ...
It is the wind, not the emotions, the thoughts are drawn to the Vistula River
Get away somewhere you can squash your legs
Although the soul will never gain from it
A strange mist suddenly fell on the pavements
The clouds seemed to embrace the city
From the gate I hear clarinet and harmony
The magic of what reality has left behind in parts
I have looked at it many times before
Human fates engraved in the cobblestones
The paths of those who live their lives alone
They float on a jellyfish raft in the ocean of sorrow
In the days, they only see the torment passing
They think when the hell this end will come
Too weak to grasp their fate
Absent, so when the laurel crowns the temples
Eyes full of fear ...
Decisions weigh a lot, I understand everything
Because I was in their place, I was also standing on the roof
And the pain seemed more important than the future
The city slept the dream of the righteous
I got on the cloud, I felt calm
And I wanted to howl because I was happy
I thought how to save my soul from darkness
The curtain of the night is slowly falling
Inevitably the morning comes
With all her might, brutal pose
He will want to fix me by force
I guess I'd rather go to sleep already
And get up when the sky turns orange
This great constructor who sparked brains
And a freedom that must have been lost somewhere
Hope has offspring today of fools
Love can be bought on credit like anything else
And there will be more
Because today, our needs are a bottomless well
The city of beaten souls comes alive
He slowly starts his chocholi dance
And it teaches how to win in the midst of poverty
To break the muzzle before the next dawn