Lyrics of Połamany ludzik - Eldo

Połamany ludzik (original)

Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem
Nie mieli wspólnych marzeń, chociaż od zawsze byli razem
Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem
Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem
Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń, bo się martwił
Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym
Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier
Uwierzył że sam da radę, sam będzie swoim światłem
Pierwszy tupał ze złości, gdy nieodpowiedzialne dziecko
Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo
Zalewał świat łzami, topił w rozpaczy
Ten drugi robił wciąż źle, mimo wiedzy, że go straci
Taka ludzka natura, że możemy mieć dobry przykład
A i tak potrafimy tylko źle wybrać
Robimy mnóstwo błędów, tracimy głowę dla zmysłów
Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy że to droga mistrzów
Ten drugi też tak myślał, czcił swoją wolność
Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok
Ten pierwszy wskazał mu drogę, pokazał sposób
Dał środki na to, żeby mogli w końcu spotkać się kiedyś
Mówił do niego często i spokojnie słuchał
Wymagał tylko wierności i tylko jego kochał
Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy
Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski
Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu
Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób
Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał
Wciąż dawał mu znaki, pomagał drogi szukać
Ten drugi gdy tylko wyschły łzy robił wszystko by oszukać
I dalej uciekał w swoje sny o chmurach
Chciałby iść prosto w drugą stronę
Prawdy nie szukał, spokoju, lecz luzu i sławy
Dziwnie działamy nie słysząc słów przyjaciół
Mimo mocy rozumu nie umiemy wciąż pokonać strachu
Przed samotnością, dusi nas makrokosmos
Tracimy życia ostrość, psuje nam go pozorna wolność
Ten drugi dla blasku chwili stracił głowę
Pierwszy pełen szczęścia, to związek w jedną stronę

(translation)

They tried to find their peace in each other's happiness
They did not have common dreams, although they have always been together
One unavailable, still absorbed in thinking
The second is blind and deaf, busy rushing forward
Sometimes the former held out his hand because he was worried
The latter believed he could handle it on his own
The world will be tame, the mind cannot have barriers
He believed that he could do it himself, he would be his own light
The first stamped with anger as the irresponsible child
She knew what was right and so chose madness
He flooded the world with tears, drowned in despair
The latter was still doing wrong, despite knowing he would lose him
Such a human nature that we can have a good example
And we can only make the wrong choice anyway
We make a lot of mistakes, we lose our minds to our senses
We want to be stronger and stronger, we think that this is the way of the masters
The latter thought so too, he worshiped his freedom
They have still lived next door for several thousand years
The former showed him the way, showed him the way
He gave the means so that they could finally meet someday
He spoke to him often and listened calmly
He only required fidelity and only loved him
The latter loved life, he wanted to be happier than better
He only thought of his friend when he suffered defeats
He was talking to him with tears streaming out of his eyes
He asked for peace, to show him a way to deal with the crisis
The former still helped, still trusted
He kept giving him signs, helping him find the way
The latter, as soon as the tears dried up, did everything to cheat
And he continued to run into his dreams of clouds
He would like to go straight the other way
He wasn't looking for the truth, not for peace, but for ease and fame
We act strange without hearing friends' words
Despite the power of reason, we still cannot overcome fear
Before loneliness, we are suffocated by the macrocosm
We lose the sharpness of our lives, we are spoiled by apparent freedom
The latter lost his head for the brilliance of the moment
The first one that is full of happiness is a one-way relationship