Lyrics of Bema pamięci żałobny rapsod - Czesław Niemen

Bema pamięci żałobny rapsod (original)

Lusiurandum, patri datum, usque
Ad hanc diem ita servavi…
Czemu, cieniu, odjeżdżasz, ręce złamawszy na pancerz
Przy pochodniach, co skrami grają około twych kolan?
Miecz wawrzynem zielony, gromnic płakaniem dziś polan
Rwie się sokół i koń twój podrywa stopę, jak tancerz
Wieją, wieją proporce i zawiewają na siebie
Jak namioty ruchome wojsk, koczujących po niebie
Trąby długie we łkaniu aż się zanoszą i znaki
Pokłaniają się góry opuszczonymi skrzydłami
Jak włóczniami przebite smoki, jaszczury i ptaki
Jako wiele pomysłów, któreś dościgał włóczniami
Idą panny żałobne, jedne, podnosząc ramiona
Ze snopami wonnymi, które wiatr wzgórze rozrywa
Drugie, w konchy zbierając łzę, co się z twarzy odrywa
Inne, drogi szukając, choć przed wiekami zrobiona…
Inne, tłukąc o ziemię wielkie gliniane naczynia
Czego klekot w pękaniu jeszcze smętności przyczynia
Chłopcy biją w topory, pobłękitniałe od nieba
W tarcze, rude od świateł, biją pachołki służebne
Przeogromna chorągiew, co się wśród dymów koleba
Włóczni ostrzem o łuki, rzekłbyś, oparta podniebne
Wchodzą w wąwóz i toną… wychodzą w światło księżyca
I czernieją na niebie, a blask ich zimny omusnął
I po ostrzach, jak gwiazda, spaść nie mogąca, prześwieca
Chorał ucichł był nagle i znów, jak fala, wyplusnął
Dalej — dalej — aż kiedy stoczyć się przyjdzie do grobu
I czeluście zobaczym czarne, co czyha za drogą
Które, aby przesadzić, ludzkość nie znajdzie sposobu
Włócznią twego rumaka zeprzem, jak starą ostrogą
I powleczem korowód, smęcąc ujęte snem grody
W bramy bijąc urnami, gwizdając w szczerby toporów
Aż się mury Jerycha porozwalają jak kłody
Serca zemdlałe ocucą, pleśń z oczu zgarną narody
Dalej — dalej…

(translation)

Lusiurandum, patri datum, usque
Ad hanc diem ita servavi ...
Why, shadow, you go away with your hands broken to armor
At the torches, what are the sparkles around your knees?
A green laurel sword, blessing the weeping of clearings today
The falcon breaks and your horse jerks its foot like a dancer
They blow, they blow pennants and they blow at each other
Like moving tents of troops wandering in the sky
Long trumpets in weeping until signs come
Mountains bow down with lowered wings
Like spears pierced dragons, lizards and birds
As many ideas that you chased with your spears
The mourners are coming, one of them raising their arms
With scent sheaves blown by the wind
Second, collecting a tear in the conch, which is torn from the face
Others, looking for ways, although it was made centuries ago ...
Others, smashing large clay vessels against the ground
Which the clatter in the cracking still contributes to the sadness
Boys beat axes blued from the sky
The shields, red with lights, are struck by the servants
A huge banner that cradles among the fumes
A spear with a blade against the bows, you would say, leaning against the sky
They go into a ravine and sink ... they come out into the moonlight
And they turn black in the sky, and a cold glow spills over them
And along the blades, like a star that cannot fall, it shines through
The chorus stopped suddenly, and again, like a wave, spewed out
On - on - until when you roll down it comes to the grave
And in the depths I will see black that lurks behind the road
Which, to overdo it, mankind will not find a way
With the spear of your steed he shall strike like an old spear
And I cover the procession, saddening the castles in sleep
Beating the gates with urns, whistling the cracks of axes
Until the walls of Jericho fall apart like logs
Hearts that faint will awake, the nations will take away mold from the eyes
Go on…