| Ek het al baie goed verloor
|
| En dit nooit ooit weer gevind nie
|
| Ek het al baie vir my ma gesê: ek is nie meer 'n kind nie
|
| Die lewe is hard en ek verstaan nie meer die punt nie
|
| Ek staan langs 'n groot hoop hout
|
| Maar ek het nie meer 'n flint nie
|
| Ek kry koud op my eie ek soek net 'n klein bietjie warmte
|
| Almal is ryk van die liefde en ek is al weer die armste
|
| Sommige dae voel ek of ek dood gaan van die hongerte
|
| Daar is n leë kol in my maag waar ek weg kruip in die donkerte
|
| Ek is gebreek van binne soos my al my speelgoed van toe ek klein was
|
| As ek vandag weg stap sal al my goed pas in 'n klein tas
|
| Ek soek net n klein tydjie sodat ek die as van my kan afwas
|
| Maar die soldate op die muur bombadeer my met die traangas
|
| Ek lê onder 'n lappies kombers en probeer nog blokkies aanlas
|
| Maar daar is 'n kwaai oom langs my bed en hy sê vir my: Staan vas
|
| So ek trek die kombers oor my kop en lê oop voete
|
| En stap die lang pad in my pa se groot skoene
|
| Chorus (Pierre Greef):
|
| As ons staan op die einde van die langpad langs die spoor
|
| Daar’s net donkerte daar voor ek staan en bewe
|
| Dit raak swarter en daar is net stilte wat ek hoor
|
| Hou my hand styf vas langs jou sy
|
| Is jy nog lief vir my?
|
| Sal jy my by die hemel poorte kry?
|
| Ons hou vas aan mekaar maar niemand gaan regtig jou nie wees nie
|
| Ons skryf briewe vir mekaar wat ons nooit regtig lees nie
|
| Want daar’s altyd een verloorder in Russian Roulette
|
| Ek moet uitgaan, ek moet werk
|
| Maar ek sit vas in die bed
|
| Ek stap rond en soek sitplek in leë geboue
|
| Ek probeer myself vind in drank en leë verhoudings
|
| Ek sit en skryf gedigte, maar word my gedigte digkuns?
|
| En ek skree volle bors in die aand met my kop in die kussing
|
| Ek lê vir ure in die bad met my kop onder die water
|
| Ek slaap elke oggend laat want die wêreld kan wag tot later
|
| Ek moet wag, nee, aanbeweeg ontslae raak van my gevoelens
|
| So ek stap, ek raak leeg met groot aksies sonder by bedoelings
|
| Ek sit alleen op een punt van die wipplank
|
| Ek bid alweer vir een sitvlak maar ek sit lank
|
| En ek wag vir iemand om op te spring aan die eenkant
|
| Maar die vingers van my gevoelens krap diep krap diep in my verstand
|
| Chorus (Pierre Greef):
|
| As ons staan op die einde van die lang pad langs die spoor
|
| Daar’s net donkerte daar voor ek staan en bewe
|
| Dit raak swarter en daar is net stilte wat ek hoor
|
| Hou my hand styf vas langs jou sy
|
| Ek het al vêr gewen en al baie vêr verloor
|
| Ek het al baie gevoel asof die lewe my versmoor
|
| Ek het al baie gesit op die bokant van die berg
|
| Ek het al baie gesit in die voorkant van die kerk
|
| Om my terug na die langkloof
|
| En my ouma se plaas
|
| Ek wil saam my suster die skape in die kraal injaag
|
| Ek wil sit op my oupa se skoot en stories hoor van die verlede
|
| Ek wil rondloop deur die gras tot ek lam word in die knieë
|
| Chorus (Pierre Greef):
|
| Ons staan en luister hoe die Here en die duiwel oor ons stry
|
| Die hartseer is verby
|
| Op die ou end dis al wat ek wil hoor rol oor jou tong:
|
| Jy wil by my bly
|
| Sal jy my by die hemelpoorte kry? |