Lyrics of Sprawozdanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Sprawozdanie z raju (original)

W raju tydzień pracy trwa trzydzieści godzin
Pensje są wyższe ceny stale zniżkują
Praca fizyczna nie męczy (wskutek mniejszego przyciągania)
Rabanie drzewa to tyle co pisanie na maszynie
Ustrój społeczny jest trwały a rządy rozumne
Naprawdę w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju
Na początku miało być inaczej —
Świetliste kręgi chóry i stopnie abstrakcji
Ale nie udało się oddzielić dokładnie
Ciała od duszy i przychodziła tutaj
Z kroplą sadła nitką mięśni
Trzeba było wyciągać wnioski
Zmieszać ziarno absolutu z ziarnem gliny
Jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo
Tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem
Boga oglądają nieliczni
Jest tylko dla tych z czystej pneumy
Reszta słucha komunikatów o cudach i potopach
Z czasem wszyscy będą oglądali Boga
Kiedy to nastąpi nikt nie wie
Na razie w sobotę o dwunastej w południe
Syreny ryczą słodko
I z fabryk wychodzą niebiescy proletariusze
Pod pachą niosą niezgrabnie swe skrzydła jak skrzypce

(translation)

In Paradise, the workweek is thirty hours long
Salaries are higher and prices are falling steadily
Manual work does not tire (due to less attraction)
Picking a tree is as much as typing
The social system is stable and the government is rational
Paradise is really better than any country
At the beginning it was supposed to be different -
Luminous circles of choirs and degrees of abstraction
But it has not been possible to separate exactly
Body from soul and she came here
With a drop of fat a thread of muscles
You had to draw conclusions
Mix the grain of the absolute with the grain of the clay
One more deviation from the doctrine, the last deviation
Only John foresaw this: you will be resurrected in the body
God is watched by few
It is only for those with pure air
The rest listen to messages about miracles and floods
In time, everyone will see God
Nobody knows when this will happen
For now, Saturday at noon
The sirens roar sweetly
And the blue proletarians come out of the factories
In their armpits they carry their wings awkwardly like a violin