Lyrics of Bajka - Jacek Kaczmarski

Bajka (original)

Był kraj, co wieki cierpień znał
Pieśń pismem blizn pisaną śpiewał
A ziemia żyzna mierzwą ciał
Rodziła myśli jako drzewa
Aż powiał nad nią twardy wiatr
I posiał w glebę plon zatruty
Wymarłym wielkim drzewom w ślad
Skarlałe rodzą się kikuty
Kto chce — niech zowie — borem sad
Przyciętych drzewek na rozstaju
Nie zmieni tym najprostszej z prawd:
Nie ma już - drodzy — tego kraju
Jest tylko wiatr, bezwzględny wiatr
Co nagle w środku nocy budzi
I, jak spod ziemi — puszcza w świat
Zupełnie odmienionych ludzi
Był sobie kraj, był sobie kraj
Jeden — do góry wzniósłszy dłoń
Ślepymi strzela Norwidami
Lecz tak, by czasem Boże broń!
Nie trafić kogoś i nie zranić
Wedetta robotniczych sag
Wkłada sukienkę w czarny deseń
Choć przecież na rządowy raut
Zajeżdża białym mercedesem
Inny bohater wielkich chwil
Klasyków w służbę władzy wdraża
I czci wallenrodyczny styl
Z dwuznaczną miną - na dwóch twarzach
Purpurat gnie się zaś co sił
To przed mundurem, to przed Bogiem
Choć już wśród wiernych zawisł był
Raz biskup, co rozmawiał z wrogiem!
Był sobie kraj, był sobie kraj
W tle pożądliwie brzęczy rój
Komentatorów i pisarzy
Co myśl ostatnią zmienią w gnój
Byle w tysiącach egzemplarzy
Bo tak dziś przecież musi być!
Bo oni wiedzą, co się święci!
Bo trzeba chronić wątłą nić!
Prawdę przechowa się w pamięci!
Ginie niewysłowiona myśl
A pamięć ginie razem z ciałem
O tym, coś widział - mów i pisz!
— Nic nie widziałem, zapomniałem
Więc znowu kiedyś tłumy widm
Minione nam przypomną zdrady
Znowu rozważnym — kurz, jak wstyd
Zakryje — puste — dno szuflady
Byliśmy z nimi i wśród nich
Lecz każdy się inaczej budzi
To dla nas oprawiony sztych
Nie ma już - drodzy — dawnych ludzi
A dla nich — drodzy — nie ma nas
Siedząc przy nawarzonym piwie
Też opowiedzą sobie baśń
Żyć będą długo i szczęśliwie
Był sobie kraj, był…

(translation)

There was a country with centuries of suffering
He sang a song in the script of the scars
And the fertile land is a mulch of flesh
She gave birth to thoughts as trees
Until a hard wind blew over her
And he sowed the poisoned fruit into the soil
Great trees in the wake of the extinct
Goofs are born stumps
Whoever wants to - let him call it - boron the orchard
Cut trees at the crossroads
It will not change the simplest of truths:
This country is no longer there, dear ones
There is only wind, ruthless wind
Which suddenly wakes up in the middle of the night
And, like from under the ground - lets go into the world
Completely changed people
There was a country, there was a country
One - with a hand raised
He shoots Norwids blind
But so that sometimes God forbid!
Not to hit someone and not hurt
Wedett of the Workers' Sagas
She puts on a black patterned dress
Although for a government banquet
He drives a white Mercedes
Another hero of great moments
He introduces the classics to the service of power
And it honors the wallenrodic style
With an ambiguous expression - on two faces
Purpurate bends as much as possible
It is before the uniform, it is before God
Although it was already hanging among the faithful
Once a bishop who talked to the enemy!
There was a country, there was a country
In the background a swarm buzzes greedily
Commentators and writers
What a last thought will turn into dung
Only in thousands of copies
Because today it has to be like that!
Because they know what's up!
Because a thin thread must be protected!
The truth will be remembered!
An ineffable thought vanishes
And memory dies along with the body
About what he saw - speak and write!
- I didn't see anything, I forgot
So once again crowds of ghosts
The past will remind us of betrayals
Prudent again - dust like a shame
It will cover - empty - the bottom of the drawer
We were with them and among them
But everyone wakes up differently
This is a framed engraving for us
The old people are no longer there, dear ones
And for them - dear ones - there is no us
Sitting with a brewed beer
They will also tell a fairy tale
They will live happily ever after
There was a country, there was ...