Daar zit ik dan, starend langs de brandende kaarsen in de vensterbank
|
Ik voel het aan de atmosfeer er is iets aan de hand
|
Het had zo moeten zijn
|
In de verte vertellen mensen de allergrootste geheimen
|
Mijn kleding ruikt naar wasverzachter
|
Heb bijna mijn hele leven op orde
|
Wie het laatst lacht, lacht het hardst
|
Hiervoor ben ik geboren
|
Wordt gebeld maar je kan me nu beter niet storen
|
Ik neem niet op, ben nu aan het spelen met woorden
|
Neem al mijn keuzes
|
En bewandel het pad wat ik hoor te lopen
|
Laat ze denken wat ze willen
|
Laat ze geloven
|
Ik hou mijn hoofd omhoog in de meest donkere dagen
|
Tussen de 365 maak ik me classics
|
Vraagt ze maar naar me
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
|
Dit dal is een illusie
|
Het laatste waar ik naar op zoek ben is ruzie
|
Ben niet met bidden
|
Houdt het in het midden
|
En kleedt me netjes aan als tijdens de communie
|
't is vandaag zo stil dat ik me horloge hoor tikken en tikken en ik denk nee nu
|
niet
|
Want op zo’n dag als vandaag voel ik me vaker alleen
|
Het lijkt alsof het buiten stormt
|
Ik kijk naar beneden door het raam
|
En zie ze voorbij lopen in een groen uniform, terwijl ik hier zit op een
|
spierwitte eenhoorn
|
Ik vraag me af van waar de dwang om te heersen
|
We kunnen zoveel aan elkaar hebben en zoveel nog leren
|
Vertel de hele wereld maar dat ik gek ben
|
Dit is precies wie ik echt ben
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
|
Wat de toekomst brengen mogen, weet geen mens
|
Maar waarheen het pad ook leid, en hoe ver het ook voert
|
Uw wijsheid, en uw warmte draag ik met mij mee
|
Ook in dagen met persoonlijke droefheid
|
Was u op de meest liefdevolle wijze een betrouwbare steun voor ons allemaal
|
Vluchtige populariteit was niet het kompas waarop u reisde
|
In goede, en in minder goede jaren
|
Mogen we daarop verder bouwen
|
In het volle vertrouwen dat we samen, met opgeheven hoofd
|
De toekomst tegemoet kunnen treden
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind
|
Vandaag kan je me vinden in gedachtegangen
|
En vaak verdwaal ik heel diep in dit labyrinth
|
Ik kan je niet vertellen hoe het voelt om te leven zonder gevoel
|
Dus sluit mijn ogen en ik staar me blind |