Lyrics of Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Ważniejsze Niż Lęk (original)

Boję się żyć, ale nie ma tematu
Mijają dni, ja stawiam czoła światu
Ciało me drży, ale to dla mięczaków
Coś jest ważniejsze niż lęk
Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach
Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd
W sumie ciężko się dziwić
Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi
Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier
Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta
Gruby przemyt, ryzyko we krwi
Na językach posmak nikotyny — smak życia
Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia
Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach
Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj
Moją rentę po ojcu chce komornik
Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki
Podatki za dach, w którym nie mieszkam
Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?
Zabierz mnie stąd!
Gdzie mój dom?
Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność
Co?
To mojej matce spędza sen z powiek
Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie
Dziś łączy mnie z nimi tylko krew
Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk
Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd
Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko
«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino
Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»
Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał
Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo
Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista
Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk
I kogo winić za to?
Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?
Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?
Za to podatki za nią płacić już jest fair
Gdzie jest logika?
Gdzie jest sens?
Tym bardziej jak patrzę lata wstecz
Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety
Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć
Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy
Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii
Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku
Dlatego teraz nie mamy kontaktu!

(translation)

I'm afraid to live, but there's no topic
Days pass, I face the world
My body trembles, but it's for wimps
Something is more important than fear
I don't remember since when I felt fear
More fear, more yes, my anxiety reached the stars
All in all, it's hard to be surprised
People around me have died, those who remain are unhappy
I am a witness of unfulfilled lives, disturbed careers
Some didn't want to learn, others loved Contraband, yeah
Heavy smuggling, risk in the blood
On the tongues the taste of nicotine - the taste of life
At least they don't have to borrow, ha, unpaid
Assets on loans, courage paid in files
When I'm afraid of what today will bring
My father's pension is wanted by the bailiff
Because after all, my aunt did not pay the premium again
Taxes for a roof where I don't live
Inheritance, compensation for the death of father, grandfather, grandmother?
Take me away!
Where is my home?
Because the one in where I grew up is co-ownership
What?
It is my mother who gives sleepless nights
Like a family, and you hear threats on the phone
Today, only blood connects me with them
Payment requests, uncertainty and fear
Realism reaches me like a thunderbolt from nowhere
When I see recommended letters to my name
« I don't know anything about this case, Judge
It is only until my father-in-law and father that I remember everything»
Before this plot twist, the world didn't exist for me
Before this plot twist, I was still a child
Without NIP, policy, ZUS and the card on which I read: pensioner
Home, sweet home is a generator of constant torment for me
And who to blame for that?
My aunt who wants to take away my heir status?
That I have no right to expect repayment?
For this, paying taxes for it is already fair
Where is the logic?
Where is the sense?
Even more so when I look back years
When a teenager paid off the debts of an adult woman
Who has a husband and children, I can't believe it, I can't believe it
I have so much more to go through before this case is over
You were my godmother, you are now a phobia supporter
You were supposed to be an example for me, you were the responsibility of lack
That's why we don't have contact now!