Lyrics of Cyklotymia - AdMa

Cyklotymia (original)

Czas jakoś szybciej mija, szybsza chwila, sen jest lekki, krótki dzień
Dzisiaj myślę: Cyklotymia — F34, wiem
Stosy książek, zaburzenia;
Ja?
Ja?
Ja?
Ja nie
Subdepresja mnie omija, hipomanii pragnę wręcz
Ból nie mija, ból zostaje, bliskich ucisk sięgnął dna
Chyba przez złe doświadczenia miewam lęki, trudniej spać
Nie odbieram telefonów, skrzynka już mi pęka w szwach
Czasem czuję się jak Callas, nieszczęśliwa, łaknę salw
Czucie wglądu mnie przytłacza, psychodynamiczny szał
Gdy szczerość spuszczam ze smyczy, miewam Lśnienia tak jak Jack
Poszukuje szczęścia w gnieździe, lecz kukułka nie ma gniazd
Wiem, że nie jestem samotna, ale z pustką chodzę spać
Niektórzy nie
Rozumieją, że
I samotnym można być
Kiedy telefony urywają się
Nie pamiętam już dokładnie od kiedy odczuwam strach
Przed zwykłymi zadaniami, wyzwaniami rzekłbyś dnia
Może jakoś od liceum, gdy w słuchawce krzyczał alt
Matki mojej koleżanki sączącej z słuchawki jad
Ludzie, widzisz, nas zawodzą jak w Kuracji Majera
Strach przed wagą naszych czynów każe kłamać ciągle nam

(translation)

Time somehow passes faster, the moment is faster, the sleep is light, the day is short
Today I think: Cyclothymia - F34, I know
Stacks of books, disorder;
I?
I?
I?
I do not
Subdepression eludes me, I crave hypomania
The pain does not go away, the pain stays, the oppression of loved ones has reached the bottom
I guess because of bad experiences I have anxiety, it's harder to sleep
I don't answer calls, my inbox is bursting at the seams
Sometimes I feel like Callas, unhappy, I crave volleys
The feeling of insight overwhelms me, psychodynamic frenzy
When I let honesty off the leash, I have Shinings just like Jack
It seeks happiness in the nest, but the cuckoo has no nests
I know I'm not lonely, but I go to sleep empty
Some don't
They understand that
And you can be lonely
When the phones go off
I don't remember exactly when I felt fear
Before the usual tasks, challenges you would say of the day
Maybe since high school, when the alt was screaming in the handset
My friend's mother oozing venom from the earpiece
People, you see, let us down like in Majer's treatment
Fear of the weight of our actions makes us lie all the time