| als liefde zoveel jaren kan duren
|
| dan moet het echt wel liefde zijn,
|
| ondanks de vele kille uren
|
| de domme fouten, en de pijn
|
| heel deze kamer om ons heen
|
| waar ons bed steeds heeft gestaan
|
| draagt sporen van een ver verleden
|
| die wilde hartstocht lijkt nu heen
|
| die zoete razernij vergaan
|
| de wapens waar we toen mee streden
|
| ik hou van jou
|
| met heel men hart en ziel hou ik van jou
|
| langs de zon en maan
|
| tot aan het ochtendblauw
|
| ik hou nog steeds van jou
|
| jij kent nu al mijn slimme streken
|
| ik ken al lang jou heksenspel
|
| ik hoef niet meer om jou te smeken
|
| jij kent mij zwakke plaatsen wel
|
| soms liet ik jou te lang alleen
|
| misschien is wat je deed verkeerd
|
| maar ik had ook wel eens vriendinnen
|
| we waren jong en niet van steen
|
| en zo hebben we dan toch geleerd
|
| je kunt altijd opnieuw beginnen
|
| ik hou van jou
|
| met heel men hart en ziel hou ik van jou
|
| langs de zon en maan
|
| tot aan het ochtendblauw
|
| ik hou nog steeds van jou
|
| we hebben zoveel jaren gestreden
|
| tegen elkaar en met elkaar
|
| maar rustig leven en tevreden
|
| is voor de liefde een gevaar
|
| jij huilt al lang niet meer zo snel
|
| ik laat me niet zo vlug meer gaan
|
| behouden onze woorden benen
|
| maar al beheersen we het spel
|
| één ding blijft toch altijd bestaan
|
| de zoete oorlog van het beminnen
|
| ik hou van jou
|
| met heel men hart en ziel hou ik van jou
|
| langs de zon en maan
|
| tot aan het ochtendblauw
|
| ik hou nog steeds van jou |