Translation of the song lyrics Een Vriend Zien Huilen - Herman Van Veen

Een Vriend Zien Huilen (original)

Natuurlijk wordt alom gestreden
En zwijgt voor velen de muziek
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen… kan ik niet
Natuurlijk hebben wij verloren
En wacht de dood ons aan het eind
Met onze schouders ver naar voren
Staan wij nog amper overeind
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
En liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen… kan ik niet
Worden er steden stukgesmeten
Door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar
En de stations vol met verdwaalden
Al te ver heen voor elk verdriet
Geen enk’le waarheid die het haalde
Maar een vriend zien huilen… kan ik niet
Natuurlijk spiegels zijn integer
Geen moed genoeg om jood te zijn
Niet elegant genoeg voor neger
Geen licht, alleen maar valse schijn
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt
Zo aan het eind van elk verlangen
Maar dan een vriend te zien… die huilt

(translation)

Of course there is a lot of fighting
And for many, the music is silent
The tenderness is deceased
And the illusions are sick to death
Of course everything can be bought
For those who but offers the most
And flowers are broken
But seeing a friend cry… I can't
Of course we lost
And wait the kill us at the end
With our shoulders far forward
We are barely standing
Of course we are often cheated
And birds lie in the reeds
Who last flew
But seeing a friend cry… I can't
Are there cities being smashed
By children of fifty years
Then the suffering will soon be forgotten
For new sorrow or new danger
And the stations full of strays
Too far gone for any sorrow
Not a single truth that made it
But seeing a friend cry… I can't
Natural mirrors are integer
Not courage enough to be Jew
Not elegant enough for nigga
No light, just false shine
In own coldness so caught
That one hides from love
So at the end of every desire
But then to see a friend… who cries