Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, dus
|
Dit is voor iedereen die me lief heeft
|
Iedereen die me dierbaar is
|
Als jullie dit lezen is het helaas al te laat
|
Sorry, het spijt me
|
Mijn besluit staat vast
|
Ik dacht dat er een andere uitweg was
|
Maar, ik dwaal af
|
Daar, waar ik in het duister tast
|
Ik heb geen andere keus
|
Ik heb deze brief met mijn bloed geschreven
|
Met mijn hart in de kreuk
|
Harmonieus, zonder goed geweten
|
Mijn depressie gaat mijn gedachtes te buiten
|
De stem in mijn hoofd luistert mij af als ik fluister
|
Ik doof het licht, ogen dicht
|
Vertrouw me, rouw en onthou me
|
Dit is voor jou vanuit een gesloten kist
|
Maak je geen zorgen om mij als ik mijn polsen snij
|
Alle vruchten die ik pluk blijken toch bedorven te zijn
|
Ik geef het op, vergeef me
|
Laat me dit met jullie delen, nu even nog
|
Een herinnering is waardeloos wanneer ze vergeten wordt
|
Het is niet jullie schuld, mijn excuus voor het bloedbad
|
Een laatste emotie onthuld voordat het doek zakt
|
Het regent nog steeds, opnemen mijn tranen |
Dan snij ik mijn hart er letterlijk uit en geef ik het aan je
|
De zon en de regen, vaarwel
|
Mijn vader en moeder, vaarwel
|
De maan en de sterren, vaarwel
|
Mijn broer en mijn broeders, vaarwel
|
De planten en bomen, vaarwel
|
De winter en zomer, vaarwel
|
De herfst en lente, vaarwel
|
Mijn ex en mijn zoontje, vaarwel
|
Het voelt zo tragisch van binnen
|
Ik voel me dood in mijn kop
|
Ik verdwaal in het ritme
|
Alle hoop gaf ik op
|
Het is te laat om te bidden
|
En ik geloof niet in God
|
Steek het zwaard in mijn ribben
|
Hang me hoog aan de strop
|
Ik kan er niks aan doen, het spijt me
|
Ik vergeet het verleden
|
Leef, met een ander gezicht als toen
|
Geef me een reden, weet
|
Waarschijnlijk ben ik gedoemd
|
Beneden de hemel zweef ik
|
Totdat ik je weer ontmoet
|
M’n hele familie
|
Nu lijdt ik een kil en koud bestaat
|
Hoe heeft het ooit zo ver kunnen komen
|
Ik weet ook niet waar het is fout gegaan
|
Ik heb geen verklaring
|
Misschien omdat het niet anders kon
|
Ma, misschien had ik meer moeten doen
|
Aan je verslaving of juist andersom
|
Mijn broer, ik heb altijd tegen je opgekeken, tot op heden |
Zonder jou had ik het veel eerder al opgegeven
|
Pa, mijn zaad dwaalde naar de verkeerde vrouw
|
Net als bij jou
|
Nu besluit ze dat ze het kindje houdt
|
Ik weet, het leven is oneerlijk, probeer te vergeten
|
Het doet me spijt, kon het maar zoals vroeger zijn
|
Wie redde haar leven toen ze zelfmoord probeerde te plegen
|
Ik denk niet dat ze hetzelfde kan doen voor mij
|
De zon en de regen, vaarwel
|
Mijn vader en moeder, vaarwel
|
De maan en de sterren, vaarwel
|
Mijn broer en mijn broeders, vaarwel
|
De planten en bomen, vaarwel
|
De winter en zomer, vaarwel
|
De herfst en lente, vaarwel
|
Mijn ex en mijn zoontje, vaarwel
|
Dit is voor Deneau, mijn lieve zoon
|
Misschien ben je beter af zonder mij
|
Leef jij je leven in zonneschijn
|
Christine, zorg je goed voor ons ventje
|
En bedenk dan dat ik altijd van jullie houden zal
|
Deneautje, van jou vooral
|
Het is tijd om te gaan voor goed
|
Hier proef je mijn laatste traan van bloed
|
Sta me toe
|
Vader, vaarwel
|
Moeder, het ga je goed
|
Wat als ik verdwijn van toneel
|
Dan staat de tijd even stil |
Mijn leven flitst aan me voorbij als een film
|
Zelfmoord, hier dwaal ik als het ware naar het licht
|
Zonder dat er gehuild wordt op mijn begrafenis
|
Mijn herinneringen zijn zwart, verminkt en verzwakt
|
Ik hou van jullie met heel mijn zwart geschilderde hart
|
Wel, het is tijd voor mij om te gaan
|
Vaarwel
|
Het is al voorspeld
|
Als de hemel bestaat, dan ga ik naar de hel
|
In mijn dromen sta ik naast mezelf
|
En kijk ik toe hoe ik mijn naasten voor het laatst omhels
|
Vaarwel
|
De zon en de regen, vaarwel
|
Mijn vader en moeder, vaarwel
|
De maan en de sterren, vaarwel
|
Mijn broer en mijn broeders, vaarwel
|
De planten en bomen, vaarwel
|
De winter en zomer, vaarwel
|
De herfst en lente, vaarwel
|
Mijn ex en mijn zoontje, vaarwel
|
Geen hoop, geen hoop
|
Ik hoop dat je mij vergeeft
|
Mijn pen is bijna leeg, mijn pen is bijna leeg |