Song information On this page you can read the lyrics of the song Kot , by - EnsonRelease date: 02.07.2017
Song language: Polish
Kot |
| Kopnął butelkę w białe gołębie |
| Poodlatywały na połamane gałęzie |
| Pióra powoli opadały na chodnik |
| Powoli jakby zamurowało naturę na turę |
| Po ruchu kota. Poluje, kumuluje popęd |
| Gniewu w nim tyle, jakby wychował go Popiel |
| Krok twardy, jakby deptał lalki |
| Voodoo jego wrogów, kieruje go do domu Boga |
| Pod nogi budynku, poprawia mundurek, popycha bramę |
| Nie ma tu Boga nawet |
| Klęknął na rogu ławki jak po ofiarę, ale |
| Nie jada z ręki, to jego polowanie |
| Pokonane lęki. Jego demony poderwało |
| Tupanie, dukanie «Panie, panie wielki» |
| Wchodzi, nie lubi grubych kobiet |
| Są jak prawo — niewielu je robi i trudno je obejść |
| Pora na nią, broń ujada pod kataną |
| Idealnie będzie wypełniała jego plany |
| I dłoń. Amok, w głowie ryk |
| Po jego planach atak to jak overkill |
| Aromat metalu — gdyby mógł, wykułby order |
| Krew na łapie kota nie odnajdą związku |
| Tona metalu pokutuje nad mordem |
| Białe gołębie pofrunęły daleko od lądu |
| Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy, |
| a dokarmiany |
| Drapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem |
| Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy, |
| a dokarmiany |
| Podrapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem |
| Był gotów, niebo pokryło drogi powrotu |
| A tego roku luty był kruchy jak mało który |
| Mury pokryte lodem odbijały kota |
| Płatki śniegu padały na ramiona — kocha, nie kocha |
| Nie ma planu, nie ma lęku, nie ma obaw |
| Tylko tyle gniewu, nad którym tak umie nie panować |
| Na tym polowaniu nęka go fantomowy brak |
| W jego głowie obryzgane ściany klatek i bram |
| Nagle na mgle kontury jakby wykrojone |
| Idą do góry, a mimochodem to dla kota kłębek |
| Wie, to ofiara, holuje drewniane rodle |
| Prawie odwrotnie. Nie daje rady im to |
| I nie da rady Kotowi |
| Ten dogania go powoli, demony woła do broni |
| Puka w ramię ofiarę i… |
| Zamach ręką pęka na watahę ran |
| On pada jak dziurawe opakowanie na parę lat |
| Niech ten gnój wie |
| Jaki luty bywa krótki i jaki zimny mamy śnieg |
| Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy, |
| a dokarmiany |
| Drapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem |
| Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy, |
| a dokarmiany |
| Podrapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem |