| Ζωγραφισέ μου τ'αστέρια
|
| και κύκλωσε μου εκείνο που θα ζήσουμε εμείς
|
| να με κρατάς απ'τα χέρια
|
| σ'έναν ουρανό που δεν θα υπάρχει κανείς.
|
| Άμα ήτανε μια ζωγραφιά ο κόσμος όλος
|
| θα ζωγράφιζα λουλούδια δεν θα υπήρχε δρόμος
|
| ένα δρόμο μόνο θ'άφηνα για να 'ρθω να σε βρω
|
| και μια πόρτα να κλειδώσω για να μείνω εδώ
|
| θα ζωγράφιζα ένα απέραντο με χρώματα
|
| θα'βαζα τα αστέρια, φεγγάρι και δυο ονόματα
|
| θα σε κράταγα θα σου 'δειχνα ψηλά
|
| και θα μου'λεγες μωρό μου είναι σαν ζωγραφιά.
|
| Θα ζωγράφιζα στο βάθος τον ωκεανό
|
| θα χαζέυαμε αγκαλιά τρώγωντας παγωτό
|
| θα καθότανε στο πλάι σου μια γάτα
|
| και στο πλάι το δικό μου ένας σκύλος με γραβάτα
|
| θα πιτσίλαγα τον ουρανό με χρώματα
|
| και θα'βαζα μία καρδιά γύρω από τα ονόματα μας
|
| τέλοσπαντων θα αποτύπωνα τα όνειρα μας
|
| (αυτός είναι ο κόσμος μας), κι αυτή η ζωγραφιά μας.
|
| Βάφω τον έρωτα με κόκκινο χρώμα
|
| αφού ο δικός μας καίει σαν την φωτιά
|
| δως μου έναν ήλιο να τον πούμε αγάπη
|
| και μια αγκαλιά για να μου δώσει φτερά.
|
| Μόνο εγώ κι εσύ, η δικιά μας στιγμή,
|
| κι οι χτύποι της καρδιάς μας θα ηχούν δυνατά
|
| μόνο εγώ κι εσύ, η δικιά μας στιγμή
|
| που μοιάζει η αγάπη μας σαν μια ζωγραφιά,
|
| να να να να να να να να να να να να να.
|
| Θα ζωγράφιζα δύο πολύ μικρά αεροπλάνα
|
| ένα ροζ για σένα και ένα μπλέ για μένα για να,
|
| διασχίζαμε ελεύθεροι τον ουρανό
|
| και θα φώναζα για να μ'ακούσεις σ'αγαπώ.
|
| Θα αφήναμε καπνούς σε σχηματάκια
|
| ξέρεις, καρδούλες, λεξούλες, βελάκια
|
| κι άμα έπιανε βροχή και μας τα χάλαγε
|
| ο ένας του άλλουνου τα χέρια
|
| πιο σφιχτά θα κράταγε
|
| θα ζωγράφιζα σαν να'μουνα μικρό παιδί
|
| ένα δέντρο, έναν ήλιο, μόνο εγώ κι εσύ
|
| τα μαλλιά σου ξέρεις θα'τανε γραμμές
|
| μα οι αφιερώσεις κάτω θα'τανε όλες παμπόνηρες
|
| σ'ενα κόσμο που αράζεις με ταχύτητα
|
| εμείς ερωτευμένοι ζωγραφίζουμε το σήμερα
|
| μη φοβάσαι δεν τελειώνουνε τα χρώματα
|
| μια καρδιά μαζί μοιρασμένη σε δυο σώματα.
|
| Βάφω τον έρωτα με κόκκινο χρώμα
|
| αφού ο δικός μας καίει σαν την φωτιά
|
| δως μου έναν ήλιο να τον πούμε αγάπη
|
| και μια αγκαλιά για να μου δώσει φτερά.
|
| Zωγράφισε μου τ'αστέρια
|
| και κύκλωσε μου εκείνο που θα ζήσουμε εμείς,
|
| να με κρατάς απ'τα χέρια,
|
| σ'έναν ουρανό που δεν θα υπάρχει κανείς.
|
| Mόνο εγώ κι εσύ, η δικιά μας στιγμή,
|
| κι οι χτύποι της καρδιάς μας θα ηχούν δυνατά
|
| μόνο εγώ κι εσύ, η δικιά μας στιγμή
|
| που μοιάζει η αγάπη μας σαν μια ζωγραφιά, να να να να να να να να να να να να
|
| να. |