Lyrics Jacek Wroobel - Przyłu, Francis

Jacek Wroobel

Był taki gość, na imię miał Jacek Wróbel\nOn to był gość, zawsze ogarniał tuzin dupek\nTo taki gość co zawsze potrafił uciec\nCo w rękawie miał parę sztuczek, nie jestem takim gościem bo nie muszę, o\nBył taki gość na imię miał Harry Potter\nNiby niepozorny, ale wariacik i zawsze miał to, że\nPięknie wyglądał na zdjęciach, rozchwytywany bo mimo że nie chciał\nA może chciał ale jak to na zdjęciach nigdy nie widać, albo się nie ma pojęcia\nZ tymi gościami jest tak, że siedzi kolega przed TV\nSiedzę ja i jej brat i właśnie tak rozkminiamy świat\nPrzez pryzmat tego szkiełka, co za emocje\nDziś mam już ponad dwadzieścia i nie mogę przestać myśleć o tym że dorosłem\nTo mnie zmusiło, by zostawić karaiby, no bo w chuj godzin, nie miał kto zajrzeć\ndo Hedwigi\nMimo że wszystko tak samo, ziomale w rodzinnym mieście, tylko z tymi gośćmi nie\nwiem co się stało, bo jestem sobą nareszcie\nNie znam superbohaterów, mam tylko koleżków co klaszczą na dwa\nPodziwiałem pięciu, może sześciu — dzisiaj nie ma żadnych, zostałem sam\nNie znam superbohaterów, mam tylko koleżków co klaszczą na dwa\nPodziwiałem pięciu, może sześciu — dzisiaj nie ma żadnych, zostałem sam\nBył taki gość na imię miał Sherlock Holmes\nTo prawie jak homeless zawsze ogarniał na ośce\nDlatego dobrze było się uczyć by zmądrzeć\nWydedukować jak najlepiej polać i wypić do tego przeczytać książkę\nA jej kropli łzy, spływały po polikach\nMnie on TV boli kark, taki już tych filmów czar\nZiomek w drugiej podstawówie na apel to wpadał przebrany za Dartha\nMama nie miała na kostium także wpadam w czerwonych podartych majtach Jak Pita\nParka (jak kto kurwa? jak Pita Parka)\nRazem zwalczamy zło jak i honorowa gwardia\nNie chciał jak kasztan wyglądać a dzisiaj\nWszystkie suki pragną jak Kinga Bibića\nPrzyszedłem rozliczać, pliki a nie kilo\nNic się zmieniło, ja i moi superhero\nLa la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la la\nNie znam superbohaterów, mam tylko koleżków co klaszczą na dwa\nPodziwiałem pięciu, może sześciu — dzisiaj nie ma żadnych, zostałem sam\nNie znam superbohaterów, mam tylko koleżków co klaszczą na dwa\nPodziwiałem pięciu, może sześciu — dzisiaj nie ma żadnych, zostałem sam